Yedinci Oğul (Şeffaf Kılıflı)

“Çok basitti, çok karmaşıktı, oldukça kaotik ve ölümcül derecede güzeldi.” Marcus İnterpol'ü bile hayrete düşüren bir suikastçı olabilirdi ancak şimdi kötü haber! Hayrete düşme sırası artık 7. Oğul'daydı. Ahsen onun sınırlarını geçmiyordu, onu sınırlarının dışına çıkarıyordu. Neye bulaştığını bilse silahı belinden alır ve kalbine tek bir el ateş ederdi. İşte Marcus artık buna karşı çıkamazdı. Onlar arafta değildi. Araf demek, cenneti de bir ihtimal kılmak demekti çünkü. Ahsen cehennemdeydi ve cehennemin en görkemli gardiyanı ile bir kumar oynuyordu… Bazen inanmazsın ama inanmamakla varlığı yok olmaz, işte bu aşk da böyleydi. Varlığını kuvvetle reddetmene rağmen oradaydı ve artık onu görmezlikten gelemeyeceğin kadar yakıcıydı. İhtimaller üzerine oynayıp kazanmalıydılar ama tüm ihtimaller tek bir sonuca çıkıyordu: Acımasız bir yenilgi… 7. Oğul, son kez bir oyun oynayacak ve bu sefer tüm kartlarını ortaya sürecekti. Şeytanlar sahnede yerlerini alırken, gardiyanları onları terbiye etmek için geliyor.