Metin

Ay battı bir martı kondu deklanşöre aklın çiçeklerini yolarken o kanlı el karanlık zift olup dondu mercekte: gördün nasıl göçtüğünü ana kalbinin yürekler üstünde süzülürken gül aşiretinden metin Rüzgâr ellerini ısıtıyor kuş yuvalarında ateşi çıkıyor karanfilin zaman murdar, medcezir var bu gece bu gece darbe olmadı hâlâ uyuyor çocuklar işçi mahallesinde kızılca kıyamet yokuşu tırmanıyor bir ihtiyar kömür küfesiyle ve hazretlerden öğreniyoruz ki komşunun erik ağacına uzanırken doksan santimlik çitten düşerek ölen hayta bir çocukmuş metin göktepe